2) Haar naam was Sarah 

In het verhaal worden heel wat gebeurtenissen beschreven die door heel wat mensen al lang vergeten zijn of waar men gewoon niet meer over schrijft. Als lezer word je meegezogen in de tijd en door de goede schrijfstijl lijkt het alsof je het zelf allemaal meemaakt. Spanning, liefde, pijn en verdriet moedigen aan om het boek aan één stuk uit te lezen. Er komen heel wat emotionele fragmenten in voor, die door hart en ziel snijden, wetende dat het gebaseerde is op waargebeurde feiten. In 2010 werd het verhaal door Fransen verfilmd.

In de nacht van 16 juli 1942 wordt Sarah Starzinski, een tienjarig meisje, samen met haar ouders en veel anderen naar Velodrome d'Hiver in Parijs gebracht. De gele ster die op hun borst prijkte verried de reden. Echter had niemand gezien dat Sarah haar jongere broertje, Michel, had opgesloten in een kast en de sleutel om haar hals bij zich droeg. De opgesloten joden werden op beestachtige manieren behandeld, afgevoerd en later vermoord. 

60 jaar later krijgt een Amerikaanse journaliste, Julia Jarmond, de opdracht om over deze gebeurtenissen een artikel te schrijven voor een Amerikaanse krant. Dit ter herdenking van de gebeurtenissen en om de Amerikanen te informeren over iets dat voor hen minder bekend is. Julia is van Amerikaanse afkomst, maar woont in Parijs vanwege haar man, Bertrand Tézac.  Als ze op onderzoek gaat naar informatie over deze razzia stuit ze op Sarah's verleden. Nieuwsgierig verdiept ze zich in Sarah's leven en ontdekt dat haar schoonfamilie een groot geheim met zich mee draagt.